Nigdy więcej Hotelu Mama

Zagnieżdżanie nie ma generalnie związku z wygodą. Fakt ten wynika również z innych powodów:

• Czynsze eksplodują, przestrzeń życiowa jest ograniczona i droga, szczególnie w dużych miastach i aglomeracjach. Małe i niedrogie mieszkania są trudne do zdobycia.
• W niektórych przypadkach okres szkolenia trwa znacznie dłużej, co opóźnia rozpoczęcie kariery. Uzyskanie tytułu licencjata pozostawia niewiele czasu na znalezienie pracy. Dzieci są dłużej zależne finansowo od rodziców.
• W pandemii studia odbywają się głównie online. Przeprowadzka do miasta uniwersyteckiego nie jest nawet konieczna na początku. Zwiększa to odsetek studentów, którzy pozostają w domu z rodzicami z powodów ekonomicznych.
• Rodzice i dzieci dogadują się dziś znacznie lepiej. Konflikty są rzadsze, relacje są często przyjazne, a wspólne życie w domu rodziców jest harmonijne.
• Podczas gdy kiedyś dzieci chciały szybko wyprowadzić się z domu, dziś sytuacja życiowa jest zwykle znacznie bardziej zrelaksowana.
• Niektórym rodzicom (nieświadomie) trudno jest puścić swoje dzieci. Z czystej miłości wysyłają złe sygnały. Lodówka jest zawsze pełna, ciepły posiłek jest niezawodnie na stole, pranie jest robione na czas, nie ma potrzeby, aby samemu brać odpowiedzialność. Dla potomstwa jest po prostu bardzo wygodnie w przytulnym domu, a chęć opuszczenia gniazda jest (co zrozumiałe) często niewielka.

Rodzice kochają swoje dzieci ponad wszystko. Niemniej jednak, powinni Państwo przekazać swojemu dziecku, że wyprowadzka z domu rodzicielskiego jest w pewnym momencie całkowicie normalnym krokiem w kierunku niezależności. W końcu chcą Państwo wychować swojego syna i córkę na niezależnych ludzi, którzy odnajdą własną drogę w świecie. Zadaniem matek i ojców jest towarzyszenie dziecku na tej drodze do niezależności. Dzięki temu Państwa dziecko nie będzie czuło się niekochane. Być może obawiają się Państwo tak zwanego syndromu pustego gniazda i uważają, że nie ma nic złego w tym, że proces odłączania się jest jeszcze nieco opóźniony. Ale właśnie dlatego, że kochają Państwo swoje dziecko, powinni Państwo pozwolić synowi lub córce prowadzić niezależne życie z własnymi doświadczeniami we właściwym czasie. Niektóre córki i synowie mogą potrzebować do tego małego rodzicielskiego impulsu.

Edukacja niezależności zaczyna się już w niemowlęctwie. Proszę powierzać dziecku zadania dostosowane do jego wieku - tak wcześnie, jak to możliwe. Nie wyświadczą Państwo dziecku żadnej przysługi, jeśli będą je Państwo rozpieszczać i przejmować nad nim kontrolę. W miarę upływu lat, zadania rosną wraz z nimi: dbanie o własne pranie, samodzielne zakupy i gotowanie, nauka zarządzania własnymi pieniędzmi - wszystko to promuje codzienne umiejętności i pewność siebie. Tylko w ten sposób Państwa dziecko nauczy się stać na własnych nogach i dbać o siebie.
Proszę nie odsuwać wszystkich problemów od dziecka, gdy sytuacja staje się trudna. Proszę raczej dać córce i synowi czas na samodzielne poszukiwanie rozwiązań. Proszę zapytać, jakie rozwiązania na kolejne wyzwania ma Państwa dziecko. Dopiero wtedy proszę zaoferować swoją pomoc. Proszę nie zawsze ułatwiać dziecku zadania tak bardzo, jak to tylko możliwe, czasami może to być uciążliwe. Im bardziej żmudna jest dana rzecz, tym większa radość, gdy się powiedzie. Takie doświadczenie wzmacnia poczucie własnej wartości i wiarę we własne kompetencje.

Krok w kierunku niezależności jest częścią dorastania. Jeśli impuls nie pochodzi od samego syna lub córki, rodzice muszą znaleźć jasne słowa. Nie ma to nic wspólnego z brakiem miłości lub odrzuceniem. Ale w pewnym momencie nawet pisklęta muszą znaleźć własną drogę.

• Proszę otwarcie i szczerze porozmawiać na ten temat. Proszę zapytać o plany dziecka na przyszłość i uzgodnić konkretne daty podjęcia kroków w kierunku niezależności. Proszę dać dziecku odczuć, że poważnie podchodzą Państwo do tej kwestii.
.
• Wysyłanie jasnych komunikatów: Proszę zasygnalizować, kiedy nadejdzie czas na wyprowadzkę. Być może po zakończeniu edukacji lub roku spędzonego za granicą. Proszę wspólnie wyjaśnić, jak powinna wyglądać wyprowadzka. Proszę również omówić, co wyprowadzka oznacza pod względem finansowym. Czy wystarczy pieniędzy na własne mieszkanie, czy na pokój we wspólnym mieszkaniu? Jakie meble dziecko może zabrać ze sobą, jaki sprzęt trzeba będzie kupić?
• Odłóż na bok wygody, zamiast tego stań się niewygodny: nie bierz już męczących obowiązków od swojego dziecka. Proszę wybrać się na wycieczkę bez napełniania lodówki. Proszę rozdzielić obowiązki, takie jak koszenie trawnika, robienie cotygodniowych zakupów, robienie własnego prania. Oczywiście należy to wcześniej zakomunikować, na przykład w ten sposób: "W porządku, jeśli chcesz tu mieszkać, ale nie jesteś już dzieckiem i możesz teraz wziąć na siebie większą odpowiedzialność".
• Jeśli dziecko nadal mieszka w domu i zarabia już własne pieniądze, proszę poprosić je o udział w kosztach utrzymania domu. Czynsz, prąd, woda, umowa na telefon komórkowy, opłaty za radio i telewizję, wyżywienie - wszystko to musi być opłacone, a Państwa potomstwo z pewnością może się do tego przyczynić. Kwota tak zwanego "dodatku na pokrycie kosztów" nie jest określona przez prawo. Mogą Państwo jednak wynegocjować z dzieckiem odpowiedni wkład finansowy.
• Podstawą wszystkich dyskusji powinna być zawsze uczciwa i pełna szacunku komunikacja. Dzięki temu drzwi do dalszych kontaktów pozostaną otwarte. Ponieważ nawet jeśli dzieci są już dorosłe, poczucie posiadania bazy z rodzicami, gdzie są Państwo zawsze mile widziani, nadal daje wsparcie w późniejszym życiu.