Artık Hotel Mama yok

Yuvalamanın genellikle konforla bir ilgisi yoktur. Gerçek başka nedenlerden de kaynaklanmaktadır:

• Kiralar patlıyor, özellikle büyük şehirlerde ve banliyölerde yaşam alanı az ve pahalı. Küçük ve uygun fiyatlı daireler bulmak zor.
• Bazı durumlarda, eğitim süresi çok daha uzun sürer ve bu da kariyerin başlamasını erteler. Lisans diploması, iş bulmak için çok az zaman bırakır. Çocuklar mali açıdan daha uzun süre ebeveynlerine bağımlı kalmaktadır.
• Pandemide, çalışmalar çoğunlukla çevrimiçi olarak gerçekleşir. Üniversite şehrine taşınmak ilk başta gerekli bile değil. Bu da ekonomik nedenlerle evde ebeveynleriyle kalan öğrencilerin oranını artırıyor.
• Ebeveynler ve çocuklar bugün çok daha iyi anlaşıyor. Çatışmalar daha seyrek, ilişkiler genellikle dostça ve ebeveyn evinde birlikte yaşamak uyumlu.
• Eskiden çocuklar evlerinin sınırlarını hızla terk etmek isterken, günümüzde yaşam koşulları genellikle çok daha rahattır
.
• Bazı ebeveynler (bilinçsizce) çocuklarını bırakmakta zorlanırlar. Sırf sevgilerinden dolayı yanlış sinyaller gönderirler. Buzdolabı her zaman doludur, sıcak yemek güvenilir bir şekilde masadadır, çamaşırlar zamanında yıkanır, sorumluluk almaya gerek yoktur. Yavrular için bu rahat ev çok konforludur ve yuvadan ayrılma dürtüsü (anlaşılır bir şekilde) genellikle çok büyük değildir.

Ebeveynler çocuklarını her şeyden çok sever. Bununla birlikte, çocuğunuza ebeveyn evinden taşınmanın bir noktada bağımsızlığa doğru tamamen normal bir adım olduğunu aktarmalısınız. Sonuçta, oğlunuzu ve kızınızı dünyada kendi yolunu bulan bağımsız insanlar olarak yetiştirmek istiyorsunuz. Anne ve babaların görevi, bağımsızlığa giden bu yolda çocuklarına eşlik etmektir. Sonuç olarak çocuğunuz sevilmediğini hissetmeyecektir.
Sözde boş yuva sendromundan korkuyor ve ayrılma sürecinin biraz gecikmesinde bir sakınca görmüyor olabilirsiniz. Ancak tam da çocuğunuzu sevdiğiniz için, oğlunuzun veya kızınızın doğru zamanda kendi deneyimleriyle bağımsız bir yaşam sürmesine izin vermelisiniz. Bazı kız ve erkek çocuklarının bunun için biraz ebeveyn itkisine ihtiyacı olabilir

Bağımsızlık eğitimi bebeklikte başlar. Çocuğunuza mümkün olduğunca erken yaşta yaşına uygun görevler verin. Çocuğunuzu şımartır ve her şeyini üstlenirseniz ona iyilik yapmış olmazsınız. Yıllar geçtikçe, görevler de onlarla birlikte büyür: kendi çamaşırlarını yıkamak, kendi başına alışveriş yapmak ve yemek pişirmek, kendi parasını yönetmeyi öğrenmek - tüm bunlar günlük becerileri ve özgüveni geliştirir. Çocuğunuz ancak bu şekilde kendi ayakları üzerinde durmayı ve kendi başının çaresine bakmayı öğrenecektir.
İşler zorlaştığında tüm sorunları çocuğunuzdan uzaklaştırmayın. Bunun yerine, kızınıza ve oğlunuza önce kendilerinin çözüm aramaları için zaman tanıyın. Çocuğunuzun bir sonraki zorluk için ne gibi çözümleri olduğunu sorun. Ancak o zaman yardımınızı sunun. Çocuğunuz için işleri her zaman olabildiğince kolaylaştırmayın, bazen sıkıcı da olabilir. Bir şey ne kadar yorucuysa, başardığında duyulan sevinç de o kadar büyük olur. Bu deneyim, özsaygıyı ve kişinin kendi yeterliliklerine olan inancını artırır.

Bağımsızlığa doğru atılan adım büyümenin bir parçasıdır. Eğer bu itici güç kız ya da erkek çocuğun kendisinden gelmiyorsa, ebeveynlerin net kelimeler bulması gerekir. Bunun sevgi eksikliği veya reddedilme ile hiçbir ilgisi yoktur. Ancak bir noktada, yuva arkadaşları bile kendi yollarını bulmak zorundadır.

• Konu hakkında açık ve dürüst bir şekilde konuşun. Çocuğunuzun gelecekle ilgili planlarını sorun ve bağımsızlığa doğru atılacak adım için somut tarihler üzerinde anlaşın. Çocuğunuza bu konuda ciddi olduğunuzu hissettirin.
• Net mesajlar gönderin: Taşınmanın zamanı geldiğinde sinyal verin. Belki eğitim bittiğinde veya yurtdışındaki yıl sona erdiğinde. Taşınmanın nasıl olması gerektiğini birlikte netleştirin. Ayrıca taşınmanın finansal olarak ne anlama geldiğini de tartışın. Kendinize ait bir daire için mi yoksa ortak bir dairede bir oda için mi yeterli paranız olacak? Çocuğunuz hangi mobilyaları yanında götürebilir, hangi ekipmanların satın alınması gerekecek?
• Konforu bir kenara bırakın, onun yerine zahmetli olun: Artık çocuğunuzdan yorucu işleri almayın. Buzdolabını doldurmadan seyahate çıkın. Çimleri biçmek, haftalık alışverişi yapmak, kendi çamaşırlarınızı yıkamak gibi işleri dağıtın. Elbette bunu önceden bildirmelisiniz, örneğin şu şekilde: "Burada yaşamak istiyorsan sorun değil, ancak artık çocuk değilsin ve şimdi daha fazla sorumluluk alabilirsin."
• Eğer çocuğunuz hala evde yaşıyorsa ve kendi parasını kazanıyorsa, ev masraflarından pay isteyin. Kira, elektrik, su, cep telefonu sözleşmesi, radyo ve televizyon ücretleri, yemek - tüm bunlar ödenmek ister ve çocuğunuz kesinlikle buna katkıda bulunabilir. "Masraf ödeneği" olarak adlandırılan miktar yasayla belirlenmemiştir. Ancak çocuğunuzla uygun bir mali katkı için pazarlık yapabilirsiniz.
• Tüm tartışmaların temeli her zaman adil ve saygılı bir iletişim olmalıdır. Bu, birbirinizle daha fazla iletişim kurmak için kapıyı açık tutar. Çünkü çocuklar artık büyümüş olsalar bile, ebeveynlerle her zaman hoş karşılandığınız bir üsse sahip olma hissi, sonraki yaşamda da destek vermeye devam eder.