Wywiad z Christą Kortenbrede na temat ochrony przed przemocą seksualną wobec dzieci i młodzieży

W ostatnich latach wiele aktów przemocy seksualnej wobec dzieci i młodzieży stało się publicznie znanych. Wiele osób dotkniętych przemocą odważyło się opowiedzieć o swoich doświadczeniach i zostały one lepiej wysłuchane. Częstotliwość i zakres przemocy seksualnej wobec dzieci i młodzieży jest przerażająca. Podobnie jak świadomość, że przemoc seksualna jest zwykle popełniana przez osoby i w miejscach, które cieszą się zaufaniem dzieci i rodziców. Wielu rodziców zadaje sobie pytanie: "Jak mogę chronić moje dziecko? I co mam zrobić, jeśli mam przeczucie, podejrzenie?". Wyspecjalizowane poradnie oferują porady, pomoc i wsparcie. Jak to dokładnie wygląda?

Rozmawiamy z Christą Kortenbrede, specjalistką ds. ochrony przed przemocą seksualną w dzieciństwie i okresie dojrzewania w Stowarzyszeniu Caritas dla Ahlen, Drensteinfurt i Sendenhorst e.V.
.

Kiedy (lub w którym momencie) warto zwrócić się do poradni lub np. do Sexual Abuse Help Line?

To ma sens w każdej chwili, gdy tylko ten temat Państwa dotyczy. Nie ma znaczenia, czy mają Państwo tylko pytanie, czy szukają konkretnej pomocy i wsparcia, ponieważ podejrzewają Państwo, że dziecko może być dotknięte przemocą seksualną lub dziecko zgłosiło napaść na tle seksualnym. Temat jest złożony, a najważniejszą rzeczą jest poważne potraktowanie niepewności i możliwych sygnałów ostrzegawczych oraz niepozostawanie z nimi samemu. Wspólnie łatwiej jest przyjrzeć się bliżej obawom i lękom oraz zorientować się w konkretnej sytuacji. Od najmniejszej irytacji do największego zmartwienia, wszystkie pytania proszę kierować do nas.

Na jakie znaki ostrzegawcze należy zwracać uwagę? Na co powinienem zareagować?

Jeśli stan umysłu lub zachowanie dzieci sprawiają wrażenie, że coś jest nie tak lub coś je niepokoi, rodzice powinni zawsze reagować i okazywać zainteresowanie oraz otwartość na każdy temat, bez względu na to, czego dotyczy. Nawet jeśli młodzi ludzie nie skorzystają bezpośrednio z oferty rozmowy, ważne jest, aby dostrzegli szczere zainteresowanie, odporność na kryzys i otwarte ucho.
Jeśli dzieci lub młodzież zasugerują, że ludzie zachowują się dziwnie, należy wykazać szczere zainteresowanie bez wyciągania pochopnych wniosków. Co ma Pan na myśli mówiąc "dziwnie"? Czy może Pan być bardziej szczegółowy? Kiedy dziecko zgłasza, że było "dotykane", ważne jest, aby zadawać tylko pytania otwarte, które nie zakładają z góry pomysłu na odpowiedź: W którym miejscu na ciele był(a) Pan(i) dotykany(a)? Zamiast: "Czy dotykał panią w pupę? Nie należy również zadawać szczegółowych pytań sondujących. Tylko te ważne, aby zrozumieć, jakiego rodzaju doświadczenie zgłasza Pani/Pana dziecko.

Powinni Państwo również reagować, jeśli istnieją zachowania lub sytuacje interakcji dorosłych z dziećmi/młodzieżą, które budzą Państwa wątpliwości. Powinni Państwo reagować na zachowania, które uznają Państwo za niewłaściwe, bez sugerowania złych intencji. Jeśli są Państwo poirytowani lub mają "dziwne przeczucie", mogą Państwo porozmawiać z wyspecjalizowanym ośrodkiem doradztwa w zaufaniu, nie robiąc zbyt wiele lub zbyt mało.

Jak i gdzie rodzice mogą znaleźć odpowiednią poradnię w swojej okolicy?

Strona główna www.hilfe-portal-missbrauch.de oferuje bardzo dobry przegląd. Znajdą tu Państwo zarówno numer telefonu portalu pomocy, jak i maskę wyszukiwania, za pomocą której można znaleźć najbliższą specjalistyczną poradnię w swojej okolicy, korzystając z kodu pocztowego. Już teraz mogą Państwo uzyskać wstępną poradę i informacje o najbliższej specjalistycznej poradni telefonicznie lub online za pośrednictwem infolinii pomocy.

Czego rodzice i dzieci mogą oczekiwać podczas wstępnej konsultacji? Jak to działa w poradni?

Z reguły najpierw przeprowadzamy wstępną rozmowę sam na sam z rodzicami, którzy chcą otrzymać ofertę dla swojego dziecka. Podczas wstępnej rozmowy wspólnie ustalamy, co jest przyczyną niepokoju.
Jeśli rodzice wiedzą już konkretnie, że ich dziecko doświadczyło napaści na tle seksualnym, skupimy się na tym, jak zapewnić dziecku ochronę przed dalszymi napaściami i reakcjami ze strony oskarżonego oraz czego dziecko potrzebuje teraz przede wszystkim dla swojego zdrowia psychicznego. Poradnictwo skupi się również na obecnym stanie umysłu rodziców. Dla nich wiadomość o tym, że ich dziecko doświadczyło napaści na tle seksualnym, sama w sobie stanowi szok. Celem jest wsparcie rodziców w tej szokującej sytuacji i pomoc im w byciu stabilnym wsparciem dla swojego dziecka. Zarówno dla opiekunów, jak i dla osób dotkniętych przemocą, ważne jest, aby mieć u boku osobę wspierającą podczas ujawniania przemocy, której doświadczyli. Następnie wspólnie omawiamy, jakie kolejne kroki są ważne. Najważniejszy krok jest już zwykle podjęty: przemoc została ujawniona i można ją powstrzymać.

Jeśli rodzice nie mają konkretnych wskazówek, ale odczuwają niepokój, wspólnie zastanawiamy się, co jest tego przyczyną i co może być pomocne i ochronne dla ich dziecka. Przekazywanie wiedzy, komunikatów i możliwych kierunków działań w zakresie praw dziecka i prawa do samostanowienia w sferze seksualnej jest zawsze pomocne i wspierające dla dzieci i młodzieży, niezależnie od tego, czy konkretne obawy lub strach zostaną potwierdzone, czy nie. Jest jak apteczka pierwszej pomocy, gdy jej potrzebują.

Czego dzieci/młodzież mogą oczekiwać podczas rozmowy wstępnej?

Kiedy dzieci/młodzież przychodzą na wstępną sesję doradczą w towarzystwie rodziców, rozmawiamy o tym, kto chciałby skorzystać z sesji doradczej i dlaczego. Następnie doradca opisuje, w jaki sposób można zaprojektować proces doradztwa, aby odpowiadał obawom, życzeniom i potrzebom dziecka lub młodej osoby. Początkowo nacisk zostanie położony na wzajemne poznanie się, aby dziecko lub młoda osoba mogła dowiedzieć się, czy czuje się komfortowo podczas rozmowy z doradcą.

Dzieci i młodzież mogą również samodzielnie udać się do poradni. Poradnictwo jest poufne i w razie potrzeby może odbywać się bez wiedzy opiekuna prawnego danej osoby.
Podczas poradnictwa można omawiać wszystko, co aktualnie zaprząta myśli dzieci/młodzieży, niezależnie od tego, czy dotyczy to doświadczenia napaści seksualnej i jej konsekwencji, czy konsekwencji ujawnienia doświadczenia przemocy lub innych bieżących wydarzeń życiowych, które są obecnie na pierwszym planie - niezależnie od doświadczenia przemocy. W każdym przypadku młoda osoba ze swoimi aktualnymi obawami znajduje się w centrum poradnictwa.

Co dzieje się z danymi i informacjami? Czy rozmowy pozostają poufne? Czy poradnia przekazuje informacje policji lub urzędowi ds. młodzieży, choć może nie być to pożądane?

Porady w poradni są poufne. Rodzice lub opiekunowie dziecka sami decydują, czy i jakie kolejne kroki chcą podjąć. Dotyczy to również decyzji, czy złożyć skargę karną, czy też zwrócić się do urzędu ds. młodzieży w celu uzyskania dalszych środków wsparcia.

Jest jednak jeden wyjątek, który wyraźnie podkreślamy na początku każdej sesji doradczej:
Jeśli dowiemy się o poważnym zagrożeniu dla dziecka i jeśli osoba, której chcemy udzielić porady, nie chce lub nie jest w stanie zrobić tego, co konieczne, aby zapobiec temu poważnemu zagrożeniu, nawet przy wsparciu poradni, wówczas mamy własny mandat ochronny i będziemy musieli poinformować urząd ds. młodzieży o poważnym zagrożeniu dla dobra dziecka. Gdyby jednak doszło do takiej wyjątkowej sytuacji, wyraźnie omówilibyśmy to w poradnictwie.

Będziemy musieli poinformować policję tylko w skrajnie wyjątkowej sytuacji, gdy dowiemy się o konkretnie zaplanowanym przestępstwie, którego realizacja jest nieuchronna i któremu należy natychmiast zapobiec.

Ponieważ rodzice i opiekunowie kontaktują się z poradnią, aby znaleźć najlepszą możliwą drogę do pomocy i ochrony dla siebie, taka wyjątkowa sytuacja jest niezwykle rzadka, ponieważ wspólnie planujemy, jakie ścieżki są możliwe i możliwe dla osób szukających porady i oferujemy wsparcie na ich drodze.

Jak poufne jest poradnictwo dla dzieci i młodzieży?

Istnieje również obowiązek zachowania poufności w odniesieniu do poradnictwa i treści poradnictwa dla dzieci i młodzieży. Dzieci i młodzież mają również prawo do poradnictwa bez wiedzy swoich opiekunów. Jest to ważne, aby młodzi ludzie potrzebujący pomocy mogli swobodnie szukać poufnej porady w każdej sytuacji.

Porady dla dzieci i młodzieży nie są poufne.

Ta poufność może również zostać złamana bez zgody dzieci/młodzieży tylko wtedy, gdy jest to jedyny sposób, aby uchronić je przed poważnym niebezpieczeństwem. Ponownie, taki krok zawsze będzie wcześniej omawiany z dzieckiem lub młodą osobą.

Jeśli istnieje obawa lub nawet podejrzenie, co radzi Pan rodzicom zrobić w takiej sytuacji? Jak powinni sobie poradzić z tymi podejrzeniami?

Gdy istnieje konkretne podejrzenie, najtrudniejszą i jednocześnie najważniejszą rzeczą jest zachowanie spokoju. Przede wszystkim proszę wziąć głęboki oddech i poszukać wsparcia, aby móc działać rozważnie. Proszę skontaktować się z osobą dyskretną i opanowaną, która doradzi, ale nie będzie działać w Państwa imieniu. W zależności od sytuacji, należy rozważyć kilka kwestii, aby zabezpieczyć ewentualne dowody lub uzyskać dalsze wyjaśnienia. Wyspecjalizowane poradnie mają w tym doświadczenie i mogą doradzić Państwu w sposób poufny.

Ewentualną skargę karną należy złożyć szybko, ale w sposób przemyślany. Gdy tylko skontaktuje się Pan/Pani z policją, jest to skarga karna, której nie można wycofać. Policja ma obowiązek zbadać każde podejrzenie napaści seksualnej na dzieci. Dlatego warto najpierw uzyskać wyjaśnienia, aby móc podjąć świadomą decyzję.
Należy jednak skupić się na udzieleniu pomocy danej młodej osobie.

Jeśli dzieci/młodzież wymieniają doświadczenia związane z przemocą seksualną, zdecydowanie należy potraktować je poważnie. Nawet jeśli to, co zostało im zgłoszone, wydaje się Państwu niewyobrażalne, proszę zaakceptować to, co Państwo słyszą i rozważyć pierwsze kroki w celu ich ochrony i wsparcia. Zaleca się jak najszybsze zapisanie tego, co Pan/Pani usłyszał/a. Nie powinni Państwo od razu konfrontować się z osobą oskarżoną, ale najpierw poszukać wsparcia doradczego w celu podjęcia dalszych kroków. Dobrą rzeczą jest to, że dziecko lub młoda osoba nie jest już sama ze swoim stresem, a Państwo również nie muszą być z nim sami.

Jeśli jest to niepewne podejrzenie, należy potraktować je dyskretnie i poświęcić czas na zbadanie, co spowodowało to podejrzenie. Z pomocą doświadczonego profesjonalisty mogą Państwo wspólnie przyjrzeć się temu i rozważyć możliwe lub konieczne kroki, a nawet zobaczyć obawy w innym świetle, patrząc na nie z szerszej perspektywy.

Dlaczego warto nie zwlekać i skontaktować się z poradnią, jeśli ma Pan/Pani wątpliwości?

Kontaktując się z centrum doradztwa, mogą Państwo skupić się na niepewności, która i tak Państwa niepokoi i podzielić się nią z doświadczonym profesjonalistą. Doradcy są przeszkoleni do pracy z Panem/Panią z różnych punktów widzenia i perspektyw oraz do przeprowadzenia Pana/Pani przez ocenę.

Doradztwo oferuje Państwu możliwość uzyskania większej jasności i pomysłów na działanie w ramach wspólnej wymiany lub uzyskania większej pewności siebie w radzeniu sobie z pozostałymi niepewnościami.

Jakie dalsze kroki są konieczne, jeśli podejrzenie zostanie potwierdzone? Jakiego dalszego wsparcia mogą tu udzielić poradnie?

Jeśli podejrzenie stanie się konkretne lub zostanie potwierdzone, poradnie mogą doradzić i wesprzeć Państwa w zakresie niezbędnych i możliwych kroków mających na celu ochronę dziecka oraz dalszego procesu wyjaśniania i przetwarzania. Pytania i wyzwania w takiej sytuacji są wielorakie.

• Jak mogę teraz wspierać i towarzyszyć mojemu dziecku?
• Jak mogę rozmawiać z moim dzieckiem i o czym powinienem rozmawiać?
• Czy badanie lekarskie jest przydatne?
• Czego należy się spodziewać przy składaniu zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa?
• Jakie opcje prawne są dla nas dostępne w celu ochrony i dalszego bezpieczeństwa i przetwarzania?

Specjalistyczne ośrodki doradcze są dobrze połączone w sieć w różnych aspektach tego tematu i mogą skierować Państwa do specjalistów i usług medycznych, prawnych i innych terapeutycznych.

Co się stanie, jeśli podejrzenia okażą się bezpodstawne?

Z zasady podejrzenie nie powinno być wyrażane pochopnie, ale tylko wtedy, gdy istnieją wystarczająco konkretne, możliwe do udowodnienia przesłanki. Podejrzeniom należy przyjrzeć się bliżej, ale należy je traktować z najwyższą dyskrecją. Możliwe jest, że powody, dla których powstało podejrzenie, mogą nie zostać uzasadnione, mogą zostać obalone lub mogą zostać wyjaśnione w inny sposób.
Jeśli podejrzenie zostało już wyrażone wobec oskarżonego i/lub osób trzecich, ważne jest, aby poinformować te osoby o niepotwierdzających ustaleniach w konkretny, wyczerpujący i zrozumiały sposób oraz wycofać podejrzenie.

Podobnie jak powody podejrzeń muszą być traktowane poważnie, powody wyjaśniające i unieważniające również muszą być jasno określone i docenione. Zdobyta wiedza na temat przyczyn podejrzeń powinna zostać wykorzystana do wyciągnięcia wniosków na przyszłość dla wszystkich zaangażowanych stron.

Co mogą zrobić rodzice, aby chronić swoje dziecko/dzieci?

Moim zdaniem największą ochronę zapewniają rodzice, którzy przekazują swoim dzieciom wiedzę, wiadomości i sposoby działania, które ułatwiają im zwierzenie się i uzyskanie pomocy, gdy ktoś narusza ich osobiste granice i lekceważy ich prawa.

W związku z tym ważne jest, aby wzmocnić pozycję dzieci w korzystaniu z ich praw, takich jak to, że czułość i kontakt cielesny są w porządku tylko wtedy, gdy jest to wygodne dla obu stron i że nieprzyjemne dotykanie nie musi być znoszone dla czyjegoś dobra. Że straszenie lub grożenie komuś nigdy nie jest w porządku. Że można zwierzyć się komuś ze wszystkiego, co nas niepokoi - nawet jeśli jest to krępujące lub zakazane. Słowa dotyczące spraw seksualnych są ważne, mogę mówić o doświadczeniach seksualnych tylko wtedy, gdy mam na to słowa, a temat jest dozwolony.
Proszę opowiedzieć dzieciom o przykładach i rozwiązaniach w sytuacjach rozdarcia emocjonalnego. Wszyscy doświadczamy trudnych sytuacji, w których potrzeba odwagi, aby powiedzieć prawdę lub odrzucić i zawieść życzenia ukochanej osoby. Proszę podać dzieciom przykłady i zachęcić je do tego, jak można rozwiązać takie sytuacje i kto lub co było pomocne w tym procesie. Proszę pozwolić dzieciom doświadczyć, że stresujące rzeczy mogą stać się łatwiejsze, jeśli się nimi z kimś podzielimy. Proszę ćwiczyć i pokazywać swoje kompetencje w radzeniu sobie z szokującymi wiadomościami z przekonaniem, że będzie pomoc, towarzyszenie i wsparcie w nowy sposób. Wszystko to zwiększa szansę, że dzieci rozpoznają niesprawiedliwość i będą w stanie uzyskać pomoc.

Pani Kortenbrede, bardzo dziękuję za rozmowę.