Mobbing

Znęcanie się, dokuczanie, poniżanie i krzywdzenie kogoś przez długi okres czasu - to się nazywa "mobbing". Można wyróżnić następujące formy nękania:

• Znęcanie się werbalne: na przykład wyzywanie, obrażanie, rozpowszechnianie plotek, obwinianie, szantażowanie
.
• Znęcanie się niewerbalne: na przykład ignorowanie, zatajanie informacji, wykluczanie
.
• Znęcanie się fizyczne: na przykład bicie lub inne agresywne lub wrogie ataki
.

Przyczyny nękania są złożone. Wyzwalaczami ataków mogą być już małe rzeczy. Sprawcy najczęściej szukają słabości lub bolącego miejsca, w którym ofiara jest bezbronna i nie może się bronić. Po jednej złośliwej uwadze następuje kolejna, a pozostali się śmieją. Czasami inni członkowie grupy przyłączają się i nękają. Nie zawsze są to tylko ataki słowne, czasami dochodzi również do przemocy fizycznej

W cyberprzemocy ataki nie mają miejsca w świecie rzeczywistym, ale w świecie wirtualnym, na przykład w sieciach społecznościowych. Tam sprawca rozpowszechnia obelgi, zdjęcia lub filmy, które narażają ofiarę. Próg zahamowania jest często niższy, ponieważ istnieje większa szansa na pozostanie niewykrytym. Upokorzenia docierają do ofiary nękania przez telefon komórkowy lub komputer wszędzie i przez całą dobę. Najgorsze jest to, że wszystko, co rozprzestrzenia się w sieci, nie może zostać ponownie usunięte.

Ktokolwiek upokarza swojego odpowiednika, często sam czuje się silniejszy. Zachowanie sprawcy może mieć różne przyczyny, na przykład

• motywy osobiste, takie jak zazdrość, uraza lub konkurencyjność,
• pragnienie własnego uznania,
• ksenofobia,
• reagowanie na odrzucenie, frustrację lub złość,
• odwracanie uwagi od własnych słabości,
• Przekazywanie niesprawiedliwości, której się doświadczyło,
• brak umiejętności rozwiązywania konfliktów,
• znudzenie.
  >
.

Z wyprzedzeniem: znęcanie się może dotknąć każde dziecko - niezależnie od wieku, wyglądu, pewności siebie czy rodzaju szkoły, do której uczęszcza. Ponieważ jednak znęcanie się dotyczy władzy i kontroli, sprawcy często szukają słabych, bezbronnych ofiar. Dzieci i młodzież, które

• mają niską samoocenę i nie bronią się lub bronią się rzadko,
• są bardziej nieśmiałe, konformistyczne, ciche lub gorsze fizycznie,
• są uważani za outsiderów, kujonów lub nowicjuszy w klasie,
• posiadają coś, na co inni nie mogą sobie pozwolić,
• odbiegają od normy klasowej w jakikolwiek sposób (np. kolor skóry, waga, niepełnosprawność, styl ubierania się).

Szczegółowo, sposób, w jaki dzieci radzą sobie z problemami, często znacznie się od siebie różni. Znęcanie się może zatem powodować wiele różnych reakcji. Na przykład, należy być czujnym, jeśli dziecko zmienia swoje zachowanie pozornie bez powodu.

Ofiary często wstydzą się swojej sytuacji i obwiniają siebie. Albo nie mają odwagi lub nawet boją się upublicznić swój czyn. Osoby zastraszane przez długi czas czują się bezradne i samotne, co z kolei powoduje, że chorują. Objawami, które mogą wskazywać na to, że Państwa dziecko jest ofiarą znęcania się, mogą być na przykład:

• Bezradność i wycofanie się do własnych czterech ścian
.
• Niechęć do nauki, lęk szkolny, spadek wyników
.
• Brak apetytu i trudności z zasypianiem
.
• Nawracające bóle brzucha lub głowy
.

Oznaki zaawansowanego zastraszania mogą obejmować brakujące rzeczy lub uszkodzenia odzieży lub roweru. Jeśli Państwa dziecko potrzebuje pieniędzy lub jego kieszonkowe jest nagle niewystarczające, może być również zastraszane lub szantażowane przez innych

Jeśli Państwa dziecko zostanie szybko zastraszone, zmotywuje to sprawcę do kontynuowania swojej złośliwej gry. Jeśli jednak Państwa dziecko zareaguje pewnie i pozwoli, by obelgi odbiły się od niego, napastnik może wkrótce przestać czerpać z tego przyjemność. Dlatego ważne jest, aby zapewnić dziecku zdrową samoocenę. Pozwoli to Państwa córce lub synowi pewnie odpierać osobiste ataki. Jeśli mają Państwo relację opartą na zaufaniu, łatwiej będzie dziecku zwierzyć się Państwu, jeśli coś pójdzie nie tak w szkole, w klubie lub w kliki. Następnie mogą Państwo wspólnie zastanowić się, która strategia będzie najskuteczniejsza w walce z zastraszaniem.

• Dać dziecku możliwość samodzielnego wyznaczania granic i ich respektowania.
• Zachęcanie dziecka do śmiałego zabierania głosu w dyskusjach rodzinnych.
• Zachęcanie dziecka do nawiązywania przyjaźni i kontaktów społecznych. Dziecko, które ma przyjaciół, jest mniej narażone na ataki niż dziecko samotne.
• Pozwalać dziecku na osiąganie sukcesów (na przykład w sporcie, podczas rodzinnych wycieczek itp.) poprzez stawianie mu wyzwań, ale bez nadmiernego obciążania go.
• Bądź rodzicielskim wzorem do naśladowania i rozwiązuj konflikty w rodzinie konstruktywnie i bez przemocy.
• Proszę porozmawiać z dzieckiem o zastraszaniu i możliwych strategiach radzenia sobie z nim.
.
• Zachęcać dziecko do uzyskania pomocy, jeśli ono lub jego przyjaciel jest dotknięty przemocą.
  >

Co mogą Państwo zrobić, jeśli okaże się, że Państwa dziecko padło ofiarą znęcania się? Przede wszystkim należy wyjaśnić dziecku, że nie ponosi ono winy za to, co się dzieje. Odpowiedzialność spoczywa wyłącznie na sprawcy. Ważne jest, aby Państwo interweniowali. Proszę wspólnie poszukać praktycznych rozwiązań, aby powstrzymać znęcanie się w przyszłości. Proszę angażować dziecko we wszystko, co robicie i nie decydować o niczym ponad jego głową.

Najważniejsze kroki:

• Proszę udokumentować dowody, takie jak listy z pogróżkami, posty lub historie czatów.
.
• Aby znaleźć przyczynę ataków, można skonsultować się z zaufanymi osobami ze szkoły, kręgu przyjaciół lub klubu sportowego dziecka.
• W przypadku cyberprzemocy należy zablokować wszystkie możliwości kontaktu ze sprawcą.
• Proszę skontaktować się z poradnią w celu uzyskania pomocy i wsparcia.
.
• W poważnych przypadkach należy skontaktować się z policją, a w przypadku cyberprzemocy - z operatorem strony internetowej.
• Wiele organizacji zajmujących się opieką nad dziećmi i młodzieżą oferuje obecnie kursy i warsztaty na temat nękania. Proszę sprawdzić oferty w swoim mieście lub gminie.