Yeteneği teşvik etmek

Çocuğunuz için en iyisi - her ebeveynin istediği budur! Çocuğunuzun yeteneklerini ve becerilerini keşfetmesine yardımcı olmak önemli bir çabadır. Ancak bu nasıl başarılabilir? Çocuklar farklı ilgi alanlarıyla doludur ve genellikle yeni olan her şey için coşkuyla dolup taşarlar. Özel bir yeteneğin gerçekten nerede yattığını bulmak her zaman kolay değildir. O zaman kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: Çocuğumu aşırı zorlamadan hedefe yönelik bir şekilde nasıl teşvik edebilirim? Burada çocuğunuzun bir şeyleri keşfetmesini ve denemesini nasıl destekleyebileceğinize dair öneriler bulacaksınız.

"Etkileyici, bu fırça işi: aynı anda hem süpürücü hem de kontrollü. Ve at ne kadar da at gibi görünüyor - neredeyse bir inek gibi değil. Eminim dört yaşındaki pek çok çocuk bunu bu kadar kolay yapamaz. Bir sonraki resim kursu nerede? Belki de bu küçük adamın içinde uyuyan büyük bir sanatçı vardır. Öte yandan, dün futbol sahasındaki top güvenliği de küçümsenecek bir şey değildi. Ve sonra o hikaye anlatma keyfi! Bu heyecan verici hikayeleri beyninin hangi köşesinden buluyor acaba? Ama kesin olan bir şey var: O bir matematik dehası olmayacak. Bizim ailede sayılarla aramız pek iyi değildir..."

Çocuğunuzu izlerken bazen siz de benzer düşüncelere kapılıyor musunuz? Belki de kendinize şu gibi sorular soruyorsunuz: Çocuğumuzdaki özel bir yeteneği, bir tutkuyu veya gerçek bir yeteneği nasıl fark edebiliriz? Ve bu eğilimi geliştirmeye ve teşvik etmeye nasıl yardımcı olabiliriz? Şunu bilmelisiniz ki: Çocukları cesaretlendirmenin eğlenmek ve yeni şeyler deneme özgürlüğü ile çok ilgisi vardır.

Ebeveynler için bir çocuğun bir alanda özel bir yeteneği olup olmadığını anlamak o kadar kolay değildir.

Öncelikle, özellikle yeni yürümeye başlayan çocuklar, o anki favori aktivitelerini seçme konusunda çok kararsızdırlar. Ancak bu, özellikle yaşamın ilk birkaç yılında iyi bir şeydir: Çünkü çocuğunuzun sahip olduğu çeşitli izlenimler ve deneyimler, beyin gelişimi için değerli uyaranlardır. İşitmek, görmek, dokunmak, hareket etmek, koklamak, tatmak, hissetmek - ne kadar çok duyu uyarılırsa, beyindeki ağlar o kadar çeşitli hale gelir.

Öte yandan, ebeveynler kendi arzularından, deneyimlerinden ve eğilimlerinden çok kolay etkilenirler. Çocuğunuzun gelişimini istediğiniz yönde çok fazla zorlarsanız, ebeveyn olarak hayal gücünüzün dışındaki yetenekler keşfedilmeden kalabilir.

Ama aynı zamanda, bir şeye karşı daha derin bir ilgi geliştirmek söz konusu olduğunda ebeveynler önemli rol modellerdir. Çünkü çocuklar ilk olarak yakın çevrelerinde olup bitenleri keşfederler. Eğer baba hevesli bir şarkıcıysa, çocuğun da bir noktada müziğe ve şarkı söylemeye ilgi duyması çok muhtemeldir. Ve biraz yetenek avcısı olmak doğal bir ebeveyn rolüdür. Ancak, iyi bir izci olmak aynı zamanda çocuğunuz bir şeye o kadar hevesli olmadığında bunu kabul etmek anlamına gelir - şarkı söyleyen baba tutkusunu çocuğuyla paylaşmak istese bile.

Çoğu durumda, gerçek bir yetenek arayışı büyük ölçüde gelişimsel özgürlüğe bağlıdır. Bir ebeveyn olarak, çocuğunuzun neye hevesli ve motive olduğunu dikkatlice gözlemleyebilirsiniz:

• Çocuğunuz özellikle nelerden hoşlanıyor?
• Daha uzun bir süre boyunca hangi faaliyetlerde azim gösteriyor?
• Özellikle hangi konuda başarılılar?
• Çocuğunuz neyi çok çabuk anlıyor? Bu alan hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyor mu?

Deneyin, atın, tekrar deneyin - kendi konfor alanınızı bulmak sabır ve zaman ister: İster müzikte, ister sporda, ister sanatta, ister dilde, ister sosyalleşmede, ister uzamsal hayal gücünde, ister motor becerilerde - ya da tamamen başka bir yerde. Kendilerini farklı alanlarda özgürce test etmelerine izin verilen çocuklar, kısa bir süre için dans etmeye hevesli olabilir ve sonra aniden sadece set inşa etmekle ilgilenebilirler. Ancak değerli deneyimler kazanırlar ve kendilerine ve yeteneklerine dair artan bir his edinirler.

Cesaretlendirme sadece her türlü şeyi deneme özgürlüğünden ibaret değildir. Bazen çocuğunuzun biraz dayanıklılık geliştirmesi, bir şeye konsantre olması, pratik yapması, düşmesi, tekrar ayağa kalkması ve pratik yapmaya devam etmesi de gerekir. Ancak o zaman çocuğunuzun bir şeyi gerçekten sevip sevmediğini daha net anlayabilirsiniz. Burada doğru dengeyi bulmak kolay değildir: çok fazla teşvik strese yol açar, çok az teşvik ise yeteneklerin körelmesine neden olur.

Bazı ebeveynler için, kendi çocuklarına bakarken çok fazla hırs geliştirmemek de zor olabilir. Bu nedenle ebeveynlere düşen görev, duyarlı olmak ve çocuğun ne istediğini ya da istemediğini sezmektir. Ebeveynler her zaman tipik bir tuzaktan kaçınmalıdır: kendilerini diğer çocuklarla karşılaştırmak!

Sürekli olarak beklentileri karşılamak zorunda olan bir çocuğun kendi potansiyelini keşfetmesi zor olacaktır. Öte yandan, oldukları gibi sevildiklerini ve kabul edildiklerini hissederlerse, deney yapmaya cesaret edecek kadar duygusal güvenliğe sahip olacaklardır.