Prawdziwi mężczyźni mówią

Przeciążenie w codziennym życiu rodzinnym, spory w pracy, kłótnie w partnerstwie: konflikty występują we wszystkich rodzinach i w każdym życiu. Aby je rozwiązać, ważne jest, aby porozmawiać o własnych wyzwaniach i trudnościach. Nie zawsze jest to łatwe. Zwłaszcza mężczyznom często trudno jest ubrać w słowa swoje uczucia, życzenia i myśli. Doradcy w sieci "Real men talk" oferują pomoc i przeciwdziałają brakowi mowy dzięki swoim usługom. Rozmawialiśmy z doradcą mężczyzn Björnem Süfke o tej usłudze.

Czy czasami ma Pan/Pani trudności z wyrażeniem swoich uczuć i myśli słowami - zwłaszcza, gdy nie czuje się Pan/Pani dobrze? Na przykład w przypadku kłótni w związku lub nadmiernych wymagań w pracy?

Jeśli zignoruje Pan/Pani własne niezadowolenie, po prostu będzie Pan/Pani nadal funkcjonować i tłumić negatywne uczucia, na dłuższą metę tylko pogorszy Pan/Pani sytuację. Może to prowadzić do problemów zdrowotnych i poważnych problemów w partnerstwie, rodzinie i w pracy. Konsekwencje bywają dramatyczne i prowadzą do tego, że mężczyźni zachowują się destrukcyjnie w stosunku do siebie lub innych.

Łatwo dostępne usługi doradcze oferują wsparcie w takich kryzysowych fazach. Doradcy z Nadrenii Północnej-Westfalii w ramach projektu "Prawdziwi mężczyźni rozmawiają" specjalizują się w tego rodzaju rozmowach między mężczyznami. Jednym z nich jest Björn Süfke z poradni dla mężczyzn man-o-mann w Bielefeld:

Panie Süfke, od 25 lat doradza Pan wyłącznie mężczyznom. Jak doszło do tej specjalizacji i co według Pana jest najczęstszym problemem mężczyzn?

Björn Süfke: Zacząłem koncentrować się prawie wyłącznie na kwestiach związanych z płcią 30 lat temu podczas moich studiów: Ogólnie relacjami między płciami, ale przede wszystkim konstrukcjami męskości i męskiej psychiki. Zaraz po ukończeniu studiów zacząłem pracować jako psycholog w poradni dla mężczyzn, a także napisałem kilka książek o byciu mężczyzną i ojcem... cóż, temat najwyraźniej nie daje mi spokoju!

Z mojego doświadczenia wynika, że największym problemem mężczyzn - mówiąc najprościej - jest ta silnie zinternalizowana obrona emocjonalna. Ze względu na naszą socjalizację, często nauczyliśmy się tłumić nasze uczucia.

Dlaczego mężczyźni tak często bronią się przed uczuciami?

Ponieważ żyjemy w społeczeństwie, w którym obrona emocjonalna jest praktycznie rdzeniem tradycyjnego - dziś nazywamy to również "toksycznym" - wizerunku męskości. Mężczyzna ma być żywicielem rodziny, obrońcą i skałą obrony. Smutek, strach, bezradność, poczucie winy i wstyd nie pasują do tego wizerunku. Jedyną tolerowaną emocją jest gniew - jest on uważany za "silny", a zatem "męski". Wszystkich innych uczuć uczymy się od najmłodszych lat. Kiedy byłem dzieckiem, powiedzenie brzmiało: "Indianin nie zna bólu".

Jednak to oddzielenie uczuć zdarza się również znacznie subtelniej, po prostu dlatego, że płaczący mężczyźni są rzadko widywani w społeczeństwie lub w mediach. Jako chłopiec często nie widzi się ani jednego ojca, wujka czy opiekuna wyrażającego swoje uczucia. Ponadto uczucia chłopców są traktowane mniej poważnie niż uczucia dziewcząt - po prostu nie są brane pod uwagę w takim samym stopniu. Wszystko to prowadzi do tego, że mężczyźni uczą się coraz bardziej odrzucać uczucia. W końcu, jeśli zapytać dorosłego mężczyznę, jak się czuje, odpowiedź często brzmi: "W porządku!". I nie jest to kłamstwo ani nic takiego, to po prostu to, co mężczyzna faktycznie czuje w danym momencie. Nie ma dostępu do tego, co dzieje się w jego wnętrzu, ponieważ tak dobrze nauczył się odcinać ten emocjonalny dostęp.

Czym różnią się uczucia kobiet i mężczyzn?

Wcale nie: wszyscy ludzie, czy to mężczyźni, kobiety, interseksualni, niebinarni, mają takie same uczucia - w zasadzie wszyscy. Problem polega jednak na tym, że społeczeństwo - zapośredniczone przez codzienne działania, edukację, media, świat pracy itp. A właściwie tylko mężczyznom - złość. Gniew jest często nawet umieszczany w dość pozytywnym kontekście, ponieważ motywuje mężczyzn do walki, asertywności, asertywności i wygrywania. Kobiety natomiast nie powinny odczuwać gniewu, ponieważ w przeciwnym razie buntowałyby się przeciwko okolicznościom. Kobiety mogą być smutne, zaniepokojone, bezradne, winne, ale powinny "pozostać w ukryciu" i nie ujawniać swojego gniewu. Z mężczyznami jest na odwrót.

Czy mężczyźni naprawdę odczuwają tak wiele gniewu przez cały czas?

Jeśli mężczyzna jest zły, równie dobrze może to oznaczać, że w rzeczywistości jest smutny lub niespokojny. Po prostu czasami nie zdaje sobie z tego sprawy ... Pod tym względem gniew często ukrywa zupełnie inne emocje.

Czy wizerunek mężczyzn nie stał się w ostatnich latach znacznie bardziej przenikliwy? Czy od mężczyzn nie oczekuje się teraz raczej empatii i łagodności niż gniewu?

Coś się zmienia, ale bardzo, bardzo powoli. Obserwujemy rozwój w tej dziedzinie od około 10-15 lat, choć głównie w kręgach akademickich. Ale tak, coraz więcej mężczyzn naprawdę przychodzi do poradni z własnej inicjatywy - a nie dlatego, że zostali wysłani przez sądy, personel medyczny lub ich osobiste środowisko. Wielu z nich doświadcza wymogu bycia zarówno tradycyjnie męskim, jak i emocjonalnie dostrojonym. Ten podwójny wymóg jest oczywiście stresujący...

Jednak większość mężczyzn nie poszłaby do poradni z tego powodu - lub w ogóle nie rozmawiałaby z nikim o osobistych trudnościach. W ankietach nadal widzimy, że znaczna większość mężczyzn twierdzi, że woli radzić sobie z osobistymi problemami w pojedynkę. Większość z nich szuka pomocy tylko wtedy, gdy ich związek się rozpadł, stali się agresywni lub od lat mają problemy seksualne lub zdrowotne.

Jak znajduje Pan dostęp do mężczyzn, którzy przychodzą do Pana po poradę?

Emocje są również kluczowe dla pracy doradczej, ponieważ dostarczają informacji o tym, jak chcemy kształtować nasze życie. Biorąc pod uwagę to, o czym właśnie rozmawialiśmy, nie jest zaskakujące, że większość mężczyzn początkowo potrzebuje dużego wsparcia, aby dotrzeć do swoich uczuć. Nie mogę po prostu siedzieć i czekać, aż powiedzą mi, co czują. Muszę być nieco bardziej konfrontacyjny w kontaktach z mężczyznami niż z kobietami, mówić do nich w sposób bardziej bezpośredni i podważać pewne rzeczy. Na przykład, konfrontuję ich ze sposobem, w jaki mówią. Jeśli wszystko brzmi bardzo racjonalnie i nie ujawniają się żadne uczucia, przerywam im i odnoszę się właśnie do tego. Oczywiście w sposób pełen miłości, aby nie prowokować dalszej obrony. W miarę kontynuowania rozmowy wspominam również o uczuciach, które moim zdaniem rozpoznaję, ale których nie wyrażają werbalnie. Jeśli jestem w miarę wyrozumiała, większości panów stopniowo udaje się do pewnego stopnia przezwyciężyć swoją emocjonalną obronę. Możemy wtedy przejść do innych problemów - i zazwyczaj dość szybko znajdujemy dla nich dobre rozwiązania. Mężczyźni są często niewiarygodnie dobrzy w znajdowaniu rozwiązań, a przede wszystkim w ich wdrażaniu, co często bardzo dobrze pasuje do ich orientacji na rozwiązania i działanie - jest to, że tak powiem, gra domowa...

Więc jest to kwestia praktykowania zróżnicowanego postrzegania swoich uczuć?

Absolutnie, można to praktykować w zasadzie. Zadaję również moim klientom pracę domową na ten temat: Proszę ich, aby usiedli w swoim ulubionym miejscu na pół godziny dziennie, gdzieś, gdzie nic ich nie rozprasza. Następnie powinni wsłuchać się w siebie i po prostu obserwować, co się pojawia. Dla większości panów te 30 minut to na początku czysta tortura. Mówię też niektórym z nich, aby celowo wybrali emocjonalny film z Netflixa, nic z kategorii thrillerów, science fiction czy szpiegostwa, które mężczyźni zazwyczaj lubią wybierać. Powinni wybrać film, który może ich dotknąć, ponieważ daje im to również informacje o tym, co dzieje się w ich wnętrzu. Ja sama często potrafię powiedzieć, czy będę płakać, czy nie, tylko na podstawie pięciu linijek opisujących film. Po tych wszystkich latach po prostu dokładnie wiem, co mnie porusza. Wątek ojca i syna lub historia miłosna nastolatków sprawią, że będę płakać natychmiast, być może nawet bardziej niż dramat wojenny.

Dlaczego rozpoznanie i zaakceptowanie wszystkich uczuć jest tak ważne?

Uczucia są źródłem informacji, taki jest ich ewolucyjny cel. Strach wskazuje, kiedy zbliża się niebezpieczeństwo. Gdyby nie był Pan w stanie odczuwać strachu, już dawno by Pan umarł. Złość informuje, że w jakiś sposób zostały przekroczone granice. Smutek i radość oznaczają, że coś jest dla Pana/Pani ważne. Poczucie winy jest zwykle wynikiem zrobienia czegoś moralnie nagannego. Bezradność uświadamia Panu/Pani, że nie jest Pan/Pani w stanie poradzić sobie sam/a. Wszystkie te uczucia dostarczają istotnych informacji. Jeśli nie słyszy Pan tych informacji, jest Pan zagubiony i musi Pan czerpać wskazówki od innych, z instrukcji, rad i wskazówek, których udzielają Panu rodzice lub partner.

Jaki jest najlepszy sposób radzenia sobie z tymi informacjami? Jaką rolę odgrywa umysł w pana działaniach?

Powinien pan poważnie traktować swoje uczucia, ale oczywiście powinien pan także włączać swój umysł podczas działania. W pewnym sensie uczucia dostarczają informacji o tym, co się dzieje, a umysł pomaga wybrać odpowiedni sposób radzenia sobie z każdym uczuciem. Ale faktem jest, że uczucia zawsze są obecne, nawet jeśli się nimi nie zajmuję, a najbystrzejszy umysł nie jest w stanie ich zastąpić.

Idealnym podejściem byłoby bycie świadomym własnych uczuć, zrozumienie informacji za nimi stojących poprzez autorefleksję, a następnie zaplanowanie odpowiednich działań. Jeśli tak się nie dzieje, mają Państwo tendencję do popadania w nieświadome działania, które nie zawsze są najlepsze.

Mężczyznom wydaje się udawać ograniczanie dostępu do swoich emocji do minimum przez całe życie. Dopóki nie są w związku z kobietą...

W wielu dziedzinach życia mężczyźni nie są tak zależni od swoich uczuć jako źródła informacji. W pracy dokładnie wiedzą, co mają robić. Kiedy uprawiają sport ze swoim partnerem lub rozmawiają na faktyczne tematy, również nie są zależni od informacji z głębi siebie. Sytuacja wygląda inaczej w związku. Kobiety często wymagają pewnej emocjonalności i w ten sposób wielu mężczyzn po raz pierwszy konfrontuje się z faktem, że nie wiedzą dokładnie, jak się czują w tej czy innej sytuacji.

Jak pary mogą lepiej się komunikować

Z większym zrozumieniem dla siebie nawzajem. Mężczyźni często nie rozumieją, w jaki sposób kobiety są socjalizowane i co oznacza dla nich mówienie. Z kolei kobietom może pomóc uświadomienie sobie, w jaki sposób mężczyźni są zmuszani do odpierania emocji w okresie dorastania. I jak trudno jest skontaktować się ze swoimi uczuciami jako dorosły, nawet jeśli ktoś z miłością o nie pyta. Nie można po prostu przełączyć przełącznika. Gdy pani to zrozumie, przestanie pani brać to tak bardzo do siebie, gdy mężczyzna czasami pani unika... i może pani również czuć się mniej zraniona.

Profesjonalni doradcy wspierają ojców szukających pomocy w konkretnych problemach. Pomagają mężczyznom wyrazić to, co naprawdę czują, a nie to, czego się od nich oczekuje. Pomaga im to lepiej zrozumieć tło ich osobistej sytuacji i zainicjować zmiany.

Celem sesji doradczych jest zapewnienie mężczyznom narzędzi do dobrego radzenia sobie z samym sobą i z ludźmi, z którymi mają bliskie relacje.

Eksperci pomagają im uporządkować własne uczucia i zrozumieć przyczyny i tło ich własnych trudności. Wspólnie omawiają, jakie nowe sposoby radzenia sobie z sytuacją są możliwe.