Meydan okuma aşamasında iyi tavsiyelere ihtiyaç vardır

Durumlar benzer: Süpermarket kasasında çocuğunuz umutsuzca çikolata istiyor ve "hayır" dediğinizde avazı çıktığı kadar bağırmaya başlıyor. Kreşe giderken, çocuğunuz hava soğuk olmasına rağmen kışlık ceketini giymeyi öfkeyle reddediyor. Çocuğunuz renkli çorapları kendi başına giymeyi hemen başaramadığı için öfkeleniyor. Ve akşam banyoda öfkeli bir haymaker draması yaşanıyor çünkü çocuğunuz bugün dişlerini fırçalamak istemiyor. Büyük gözyaşları, bir sürü dırdır, belki de çocuğunuz saldırganlaşıyor. Tüm bunlar size tanıdık geliyor mu? Endişelenmeyin: meydan okuma çağında bu davranışlar oldukça normaldir. Şiddetli duygusal patlamaları engellemeniz pek mümkün değildir ve ebeveynler olarak yanlış bir şey yapmamış olursunuz.

Karşı gelme evresine özerklik evresi de denir. Sütten kesme süreci, çocuğunuzun artık adım adım büyüyerek kendi iradesine sahip bağımsız bir kişi haline gelmesiyle karakterize edilir. Çocuğunuz kendi fikirlerini geliştirir ve yeni kazandığı bağımsızlığını test etmek ister. Bu beklendiği gibi olmazsa ya da anne veya baba planı engellerse, çocuk büyük bir hayal kırıklığına uğrar. İradesini ortaya koyamazsa, çocuğunuzun henüz nasıl başa çıkacağını bilmediği güçlü duygularla kendini ifade edecektir. Bu yaştaki çocuklar henüz öfkelerini düzgün bir şekilde düzenleyemezler. Ancak her ihtiyacın hemen karşılanamayacağının farkına varmak, daha sonraki yaşam için önemli bir öğrenme sürecidir.

Şiddetli duygusal patlamalar aniden ortaya çıkabilir. Meydan okuyan davranışlar için birçok tetikleyici vardır, ancak çocukların patlamalara daha yatkın olduğu durumlar tanımlanabilir:

• Belki de çocuğunuz sadece yorgun, aç ya da susuzdur.
• Ya da planlarını bozmuş ve onu heyecanlı bir oyundan çekip çıkarmış olabilirsiniz.
• Zaman baskısı da tetikleyici olabilir, özellikle sabahları. Çocuğunuz bunu hisseder ve dirençle tepki verir.
• Bazen öfkeli davranışın arkasında saf çaresizlik ve acizlik de vardır - örneğin, çocuğunuz henüz bazı şeyleri kendi başına yapamadığı için veya şu anda anlamadığı sınırlar koyduğunuz için.

Çocuğunuzun hangi durumlarda duygusal bir patlama yaşayacağını muhtemelen hemen fark edeceksiniz.

Bu ipuçları yardımcı olabilir:

• Çocuğunuz kendi başına bir şey yapmak istediğinde bağımsızlığını teşvik edin. Eğer işler istediğiniz gibi gitmezse, birlikte yapmayı teklif edin.
• Çocuğunuzu aniden oyundan çekmeyin. Örneğin 10 dakika içinde alışverişe veya büyükannesine gitmeye hazırlanması için ona zaman tanıyın
.
• Eğer çocuğunuz kreşe pijamalarıyla gitmek istiyorsa, bırakın gitsin. Muhtemelen ikinci kez olmayacaktır.
• Çocuğunuzun yorgun olduğunu fark ederseniz, alışveriş gibi planlarınızı ertelemeli veya mümkün olduğunca kısa tutmalısınız.
• Bir öfke nöbetinin ilk habercileri kendini gösterdiğinde, bazen dikkat dağıtmak yardımcı olur. Örneğin, "sızlanan malların" olmadığı başka bir süpermarket kasası seçin veya çocuğunuzdan malları paketlemeye yardım etmesini isteyin. Yaratıcı olun: yaratıcı fikirler ve mizah ile birçok çatışma önlenebilir.
• Ne kadar az sıklıkla "hayır" derseniz, o kadar iyi sonuç verir. Çok fazla değil ama mantıklı ve net kurallar koyun. Ve tutumunuzda tutarlı olun. Çocukların sınırlara ihtiyacı vardır ve bu sınırların düzenli olarak test edilmesi oldukça normaldir.

Bir şey peşinen söyleyeyim: Çocuğunuzun karşı gelme davranışı size yönelik değil. Bu yüzden kişisel algılamayın.

Bu ipuçları, küçük asi kafanızı tekrar sakinleştirmenize yardımcı olabilir:

• Çocuğunuzun ihtiyaçlarını ciddiye alın. Çocuğunuzun duygularını kelimelere dökmeye çalışın. Baskıcı olmadan yardım teklif edin. Bu şekilde, çocuğunuzun kendi başına bir şeyler yapmasını ve bağımsız olmasını desteklemiş olursunuz.
• Çocuğunuzun öfke nöbeti sırasında sakinleşmek için rahatlamaya, desteğe, cesaretlendirilmeye ve güvene ihtiyacı vardır. Göz seviyesine inin ve çocuğunuzun duygularını anladığınızı gösterin. Örneğin, çocuğunuza şunu teklif edin: "Kızgınsın, seni tutmamı ister misin?" veya "Şu anda çok kızgınsın, hadi birlikte yerde tepinelim!"
• Özellikle öfke nöbetinden sonra çocuğunuzun sevildiğini ve kabul edildiğini hissetmeye ihtiyacı vardır. Bu nedenle kızgın olmayın.
• Her zaman kolay olmasa da sakin ve soğukkanlı bir şekilde karşılık verin. Hiçbir koşulda tahrik edilmenize ya da bir güç mücadelesine girmenize izin vermemelisiniz. Şu anda her şeyden önce ihtiyaç duyulan şey sabırdır. Kendinizi uzlaşmacı gösterin ve bir uzlaşma önerin, örneğin: "Bunu birlikte yapalım."
• Çocuğunuza isim takmamalı, ona bağırmamalı veya onu cezalandırmamalısınız. Bu yardımcı olmayacak ve sadece akut durumu daha da kötüleştirecektir. Tehditler de iyi bir ebeveynlik aracı değildir. Çocuğunuzun özgüvenini ve özsaygısını zayıflatırsınız.
• Çocuğunuz öfkelendiğinde, tartışmalar hiçbir anlam ifade etmez. Ancak her şey yeniden sakinleştiğinde çocuğunuzla bu konu hakkında konuşabilir ve kendi davranışınızı açıklayabilirsiniz.
• Çocuğunuza ısırmanın, tekmelemenin ve vurmanın doğru olmadığını söyleyin. Belki de çocuk odasında kızınızın veya oğlunuzun kum torbasına vurmasına izin verilen bir korku köşesi olması yardımcı olabilir.