Durumlar benzer: süpermarket kasasında çocuğunuz umutsuzca çikolata istiyor ve "hayır" dediğinizde avazı çıktığı kadar bağırmaya başlıyor. Kreşe giderken, çocuğunuz hava soğuk olmasına rağmen kışlık ceketini giymeyi öfkeyle reddediyor. Çocuğunuz renkli çoraplarını hemen kendi başına giymeyi başaramadığı için öfkeleniyor. Ve akşam olduğunda, çocuğunuz bugün dişlerini fırçalamadığı için banyoda öfkeli bir ağlama krizi yaşanıyor. Büyük gözyaşları, bir sürü dırdır, hatta belki çocuğunuz saldırganlaşıyor. Tüm bunlar size tanıdık geliyor mu? Endişelenmeyin: meydan okuma çağında bu davranış tamamen normaldir. Şiddetli duygu patlamalarını engellemekte zorlanırsınız ve bir ebeveyn olarak yanlış bir şey yapmamış olursunuz.

Karşı gelme evresi aynı zamanda özerklik evresi olarak da bilinir. Kordonun kesilmesi süreci, çocuğunuzun artık adım adım büyüyerek kendi aklı olan bağımsız bir kişi haline gelmesiyle karakterize edilir. Çocuğunuz kendi fikirlerini geliştirir ve yeni bulduğu bağımsızlığını test etmek ister. Bu hemen planlandığı gibi gitmezse ya da anne veya baba planı engellerse, çocuk büyük bir hayal kırıklığı yaşayacaktır. Kendi iradelerini ortaya koyamazlarsa, bu durum çocuğunuzun henüz başa çıkamadığı güçlü duygularla kendini gösterir. Bu yaştaki çocuklar henüz öfkelerini düzgün bir şekilde düzenleyemezler. Bununla birlikte, her ihtiyacın hemen karşılanamayacağının farkına varmak, sonraki yaşam için önemli bir öğrenme sürecidir.

Şiddetli duygu patlamaları aniden ortaya çıkabilir. Meydan okuyan davranışlar için birçok tetikleyici unsur vardır, ancak çocukların patlamaya daha yatkın olduğu durumlar tanımlanabilir:

• Belki de çocuğunuz sadece yorgun, aç veya susuzdur.
• Ya da planlarını bozdunuz ve onu heyecanlı bir oyundan çıkardınız.
• Zaman baskısı da tetikleyici olabilir, özellikle sabahları. Çocuğunuz bunu hisseder ve dirençle tepki verir.
• Bazen öfkeli davranışlar tamamen çaresizlik ve acizlikten de kaynaklanabilir - örneğin, çocuğunuz henüz bazı şeyleri kendi başına yapamadığı için veya siz onun anlamadığı sınırlar koyduğunuz için.

Hangi durumların çocuğunuzun duygusal patlamasını tetiklediğini muhtemelen hızlı bir şekilde fark edeceksiniz.

Bu ipuçları yardımcı olabilir:

• Çocuğunuz kendi başına bir şey yapmak istediğinde bağımsızlığını teşvik edin. Eğer işler istediğiniz gibi gitmezse, birlikte yapmayı teklif edin.
• Çocuğunuzu aniden oyunun dışına çekmeyin. Örneğin 10 dakika içinde alışverişe ya da büyükanneye gitmeleri gerektiği gerçeğine kendilerini hazırlamaları için onlara zaman tanıyın
Eğer çocuğunuz kreşe pijamalarıyla gitmek istiyorsa, bırakın gitsin. Muhtemelen ikinci kez olmayacak.
• Çocuğunuzun yorgun olduğunu fark ederseniz, alışveriş gibi planlarınızı ertelemeli veya mümkün olduğunca kısa tutmalısınız.
• Öfke nöbetinin ilk belirtilerini fark ederseniz, dikkat dağıtıcı bir manevra bazen yardımcı olabilir. Örneğin, "dırdırcı mallar" olmadan farklı bir süpermarket kasası seçin veya çocuğunuzdan malları paketlemenize yardım etmesini isteyin. Yaratıcı olun: bazı çatışmalar yaratıcı fikirler ve mizahla önlenebilir.
Ne kadar az sıklıkla "hayır" derseniz, o kadar iyi sonuç verir. Çok fazla değil ama mantıklı ve net kurallar koyun. Ve tutumunuzda tutarlı olun. Çocukların sınırlara ihtiyacı vardır ve bu sınırların düzenli olarak test edilmesi tamamen normaldir.

Öncelikle bir şey: Çocuğunuzun meydan okuyan davranışı size yönelik değil. O yüzden kişisel algılama.

Bu ipuçları öfke nöbeti geçiren küçük başınızı tekrar sakinleştirmenize yardımcı olabilir:

• Çocuğunuzun ihtiyaçlarını ciddiye alın. Çocuğunuzun duygularını kelimelere dökmeye çalışın. Zorba olmadan yardım teklif edin. Bu, çocuğunuzun işleri kendi başına yapmasına ve bağımsız olmasına yardımcı olacaktır.
• Çocuğunuzun öfke nöbeti sırasında sakinleşmek için rahatlamaya, desteğe, cesaretlendirilmeye ve güvenceye ihtiyacı vardır. Çocuğunuza göz hizasında yaklaşın ve duygularını anladığınızı gösterin. Örneğin, çocuğunuza şunları söyleyin: "Kızgınsın, sana sarılmamı ister misin?" veya "Şu anda çok kızgınsın, hadi birlikte yerde tepinelim!"
• Çocuğunuzun sevildiğini ve kabul edildiğini hissetmeye ihtiyacı vardır, özellikle de öfke nöbetinden sonra. Bu yüzden kızmayın.
• Her zaman kolay olmasa da sakin ve soğukkanlı bir şekilde tepki verin. Hiçbir koşulda tahrik edilmenize veya bir güç mücadelesine girmenize izin vermemelisiniz. Her şeyden önce sabırlı olmak gerekir. Uzlaşmacı olun ve bir uzlaşma önerin, örneğin: "Bunu birlikte yapalım."
• Çocuğunuza küfretmemeli, bağırmamalı veya cezalandırmamalısınız. Bu yardımcı olmaz ve mevcut durumu daha da kötüleştirir. Tehditler de iyi bir ebeveynlik aracı değildir. Bu, çocuğunuzun özgüvenini ve özsaygısını zayıflatacaktır.
Eğer çocuğunuz öfkeliyse, tartışmanın bir anlamı yoktur. Ancak her şey sakinleştiğinde çocuğunuzla bu konuda konuşabilir ve kendi davranışınızı açıklayabilirsiniz.
• Çocuğunuza ısırmanın, tekmelemenin ve vurmanın doğru olmadığını anlatın. Çocuk odasında kızınızın veya oğlunuzun kum torbasına vurabileceği bir köşe olması yardımcı olabilir.