Modern babalar arasında bir farkındalık değişimi yaşanıyor. Ancak bugünün ebeveynleri arasındaki sorumluluk paylaşımına ilişkin gerçek durum nedir? Peki eşit ebeveynlik pratikte nasıl müzakere edilebilir? Psikolog ve erkek terapisti Björn Süfke, babaların eski rol modellerini nasıl değiştirebileceklerine dair ipuçları veriyor.

Editör ekibi: Araştırmalar gösteriyor ki: Günümüzde pek çok erkek çocuklarıyla daha fazla zaman geçirmek, ev işlerine dahil olmak, işte iyi bir iş çıkarmak ve tüm bunlar hakkında eşleriyle iyi bir sohbet etmek istiyor. Ancak hayatın gerçeklerine bakıldığında genellikle farklı bir tablo ortaya çıkıyor. Peki günümüzde aile içindeki rol modelleri ve ortaklıklar ne durumda?

Björn Süfke: Temel olarak, erkekler arasında farkındalığın değiştiğini gösteren açık bir eğilim var. Babalar eski rol modellerinin dışına çıkma ihtiyacını giderek daha fazla hissediyor ve bunu giderek daha sık ifade ediyor. Bana göre, bunu uygulamaya koyma konusunda genellikle bir sorun var. Hem babalar hem de anneler "Evet, eşit şartlarda yapıyoruz, kararları birlikte alıyoruz" demekten hoşlanıyorlar - ancak bilinçaltı düzeyde, kökleşmiş pek çok kalıp var. Dolayısıyla mesele bu kalıpların farkına varmak, bunlarla yüzleşmek ve partnerimizle bunlar hakkında konuşmaktır - kendimizi suçlamadan ya da yargılamadan, ama bolca şefkat ve öz mizahla. Farkına vardığınız şeyleri de değiştirebilirsiniz, böylece bilinçli olarak farklı yollar izleyebilirsiniz.

Kendimden bir örnek: Eski rol kalıplarını ortadan kaldırmak için, eşim ve ben çocuk bakımı görevlerini mümkün olduğunca yarı yarıya paylaşıyoruz. Böylece, örneğin çocukları yatırırken, bakım ve sevecenlik görevlerinin öncelikle anneye ait olduğu bilinçsizce bir noktada ortaya çıkmıyor, bunu günlük olarak vardiyalı yapıyoruz. Bu, rutinlerin gelişmesi riskini azaltır - oldukça kasıtsız bir şekilde - böylece biri veya diğeri bir kez daha belirli konulardan öncelikli olarak sorumlu olur.

Editör ekibi: Erkekler ve babalar, aile içinde ve toplumda ortaklık konusunu ilerletmek için çok pragmatik bir şekilde ne yapabilir?

Björn Süfke: Açıkça söylemek gerekirse: Bir erkek olarak, mümkün olduğunca tarafsız bir şekilde kendi ihtiyaçlarımın ne olduğunu fark ederek başlayabilirim: Aslında benim kendi ihtiyacım nedir? Burada tarafsız olmak, sadece "çocuklar, çocuklar, aile" diye bağırmak ve "modern bir adam" olmak için işi tamamen göz ardı etmek anlamına gelmiyor. Hayır, bu kendinize dürüstçe şu soruyu sormakla ilgilidir: Babalığımı, ortaklığımı ve kariyerimi nasıl düzenlemek istiyorum? Bu, erkeklerin kendileri için yapabilecekleri en iyi şeydir, hatta ideal olarak bir çocuk doğmadan önce bile.

Bu, doğal olarak sonucu eşinizle eşit bir şekilde tartışmanıza ve müzakere etmenize yol açar, çünkü aynı zamanda somut bir iş bölümü ve sorumluluklar içerir. Pek çok kadın, annelik rolünü anlama açısından genellikle bir adım öndedir ve eşlerinin bağımsız bir bakış açısının yokluğunda, çocuk yetiştirme ile ilgili pek çok konuda kaçınılmaz olarak annenin önerisi uygulanır. İyi bir müzakere ortağı ve baba olmak istiyorsanız, kendi pozisyonunuzu önceden belirlersiniz. Bu, kelimenin tam anlamıyla "özgürleşmedir" - biraz zahmetlidir, ama buna değer.

Editör ekibi: Çağrıda bulunduğunuz şey çocukları nasıl etkiliyor?

Çocuklar için en büyük fayda, babanın bir kişi olarak var olmasıdır. Bu yüzden iyi zamanları da zor zamanlar kadar paylaşmak önemlidir. Çocuklarınızla sadece kaliteli zaman geçiriyorsanız, popüler ve sevilen bir baba olabilirsiniz, ancak televizyonda sadece en iyi anlarını gördüğünüz birinden daha fazla rol model olamazsınız.

Öte yandan, bir baba duygusal olarak da mevcutsa, ki bu genellikle biz erkekler için en büyük zorluktur, o zaman bir erkek rol modeli olarak inanılmaz bir değerdir, özellikle de oğullar için.

Ve bir bütün olarak toplum için, biz erkeklerin tüm bunları uygulamaya koyması ve kendi örneklerimizle toplumsal tartışmayı ilerletmek için birazını dış dünyayla paylaşması elbette harika olurdu. Örneğin, babalar olarak toplum içinde eşit ebeveynler olarak algılanmadığımızı hissettiğimizde bunu dile getirmemiz de önemlidir. Bizden önceki kadınlar gibi, şimdi kendimize toplumsal rol gereklilikleriyle ilişkimizin ne olduğunu sormamız isteniyor: bunlar benim isteklerimle nerede çelişiyor? Bu özgürleştirici tutumla, diğer her şeyi, hem ortaklık müzakerelerini hem de babalar olarak kendi gündelik pratiklerimizi şekillendirmemiz gerekiyor

Editör ekibi: Ortaklık müzakerelerinde sizin için özellikle önemli olan diğer noktalar nelerdir?

Björn Süfke: Kişisel olarak müzakere süreçlerinde sorunlara odaklanmaktan uzaklaşmak istiyorum. Bence konuya çok daha olumlu bir şekilde yaklaşmalıyız.

Müzakere, iş dünyasından bildiğimiz gibi olumsuz bir şey olmak zorunda değildir. Orada genellikle şu ilke geçerlidir: Ne kadar iyi müzakere edersem, o kadar çok şey elde ederim ve karşımdaki için durum o kadar kötü olur. Bu, ortaklıklarda işe yarayan bir model değildir. Mesele kazan-kaybet durumu değil, kazan-kazan ya da kaybet-kaybet durumudur - her zaman ikimiz de etkileniriz."

Kişisel olarak, eşimle "Kim nereye gidiyor, kim ne yapıyor, bugün çocuğu doktora kim götürmeli, kim götürebilir....?" gibi konularda yaptığımız bu müzakere süreçlerini zenginleştirici buluyorum. Özellikle günlük yaşamdaki küçük şeylerle ilgili iletişim işe yaradığında, bu ortaklık düzeyinde inanılmaz derecede bağ kuran bir şey. Bu arada, "müzakere etmek" her zaman "Bugün hangimiz veli toplantısına gitmek zorundayız?" anlamına gelmiyor, çoğu zaman "Hangimiz veli toplantısına gidebiliriz?" anlamına da geliyor. - Çünkü ikimiz de ebeveynlikle ilgili pek çok şeyi yapmaktan gerçekten keyif alıyoruz...

Çift terapistleri, birlikte bir geleceğe sahip olmak isteyen çiftlerin ortak bir projeye ihtiyaç duyduklarını söylüyor. Ebeveynliği böyle bir "proje" örneği olarak alırsanız, bundan herkes yararlanır: çocuklar ve aynı zamanda bir çift olarak ebeveynler.

Editör ekibi: Hangi çerçeve koşullar ve destek hizmetleri çiftlerin ortaklıklarını müzakere etmelerine yardımcı oluyor?

Björn Süfke: Ebeveyn parası ve ebeveyn izni, babalar kongreleri ve Familienportal.NRW gibi portallar doğru yönde atılmış önemli adımlardır. Ancak, kadınlar ve erkekler arasındaki ücret eşitsizliği veya erkeklerin aktif babalık yapmak için şirketlerinden ebeveyn izni istediklerinde karşılaştıkları baskı, babaların ve çiftlerin günlük yaşamdaki ihtiyaçlarını başlangıçta açıklandığı gibi gerçekleştirmekten hala çok uzak olduğumuzu gösteriyor.

Ben de pratikte desteğe duyulan ihtiyacın ne kadar büyük olduğunu ve ne kadar az yardımın mevcut olduğunu deneyimliyorum. Benim görüşüme göre, birbirimizden öğrenebilmemiz için babalar ve çiftler için çok sayıda eğitim ve düşünme alanına ihtiyacımız var. Babalık söz konusu olduğunda, biz erkekler günlük yaşamda genellikle ciddiye alınmayız. Eğer toplum olarak geleneksel rollerin dışına çıkmak ve böylece kadın ve erkekler için tüm fırsatları değerlendirmek istiyorsak, o zaman hem kadınlar hem de erkekler için yeterli desteği de sunmalıyız."