"Sen çocuk parkında güneşin altında otururken ben bütün gün işe gidiyorum!", "Sen rahat rahat olay yerini izliyorsun, ben ise gece geç saatlere kadar çamaşır yıkıyorum!" - Bu ve benzeri suçlamalar bir ilişkideki tatminsizliğin ifadesidir. Eşinizden daha fazla çalışıp daha az boş zamana sahip olma hissi hayal kırıklığına neden olur. Dahası, ebeveynlik ve ev işleri finansal takdir veya kariyer artışı ile onurlandırılmaz - hatta çoğu zaman hak ettikleri takdiri bile görmezler.

Ancak, ebeveynlerden biri tamamen evde kalsa bile bu, aile ve evdeki tüm işleri onların yapması gerektiği anlamına gelmez. Küçük çocuklara bakan herkes genellikle dışarıdan yardım almadan sabahtan akşama kadar (ve bazen geceleri bile) ayaktadır. Diğer kişi işten sonra ayaklarını uzattığında bunun adaletsiz görünmesine şaşmamalı. Bu nedenle aile ve evdeki görevleri görselleştirmek ve bunları adil bir şekilde dağıtmak önemlidir - ideal olarak yazılı bir planla.

Daha sonra envantere kaydedilen görevlerin nasıl adil bir şekilde dağıtılabileceğini birlikte düşünün. Görev dağılımı yaparken kişisel tercihlere ve güçlü yönlere dikkat edin - bu motivasyonu ve verimliliği artırır. Bir şeyi yapmaktan hoşlananlar veya bu konuda özellikle iyi olanlar bu alanı üstlenecektir (örneğin, çamaşır ütüleme veya bahçe işleri). Plana kimin ne yaptığını ve görevin ne kadar zaman gerektirdiğini girin. Günün sonunda her iki eşin de aynı miktarda boş zamanı varsa plan adil olur.