Zaburzenia odżywiania
Za gruby? Za chudy? Zawsze niezadowolony ze swojej wagi?
Czy Pana/Pani myśli nieustannie krążą wokół jedzenia? Czy czuje się Pan/Pani niekomfortowo w swoim ciele lub jest Pan/Pani niezadowolony/a ze swojej wagi i sylwetki? Może czasami zastanawia się Pan/Pani, czy Pana/Pani nawyki żywieniowe są zdrowe? Jeśli uważa Pan/Pani, że coś jest nie tak, proszę skorzystać z pomocy. Im szybciej, tym lepiej. Oto, gdzie mogą Państwo uzyskać pomoc.
Czym są zaburzenia odżywiania?
Zaburzenia odżywiania są poważną chorobą. Mogą mieć wiele przyczyn i często pojawiają się już w okresie dojrzewania. Najczęstsze zaburzenia odżywiania to anoreksja, bulimia i objadanie się. Jednak często występują również formy mieszane.
Czy mam zaburzenia odżywiania?
Tylko lekarze lub psychoterapeuci mogą postawić wiarygodną diagnozę. Dla wstępnej samooceny, następujące znaki ostrzegawcze wskazują na zaburzenia odżywiania:
- Kiedy patrzę w lustro, czuję się zbyt gruba.
- Jestem niezadowolony z siebie i często nieszczęśliwy.
- Boję się jeść za dużo i przybierać na wadze.
- Ciągle myślę o swoim wyglądzie, figurze i wadze.
- Stale sprawdzam swoją wagę.
- Jeśli przytyję kilka gramów, natychmiast na to reaguję.
- Mam wyrzuty sumienia, gdy jem słodkie lub tłuste jedzenie.
- Cały czas myślę o jedzeniu.
- Podzielę jedzenie na dozwolone i niedozwolone.
- Nie czuję, czy jestem głodny czy najedzony.
- Często jem z frustracji, nudy, rozczarowania lub smutku.
- Często tracę kontrolę nad ilością jedzenia.
>
Na stronie psychenet można wypełnić samotest. Pytania mogą dać Panu/Pani wskazówkę, czy cierpi Pan/Pani na zaburzenia odżywiania. Pytania mogą dać Panu/Pani wskazówkę, czy cierpi Pan/Pani na zaburzenia odżywiania
.
Czy zaburzenia odżywiania są dla mnie niebezpieczne?
Tak, zaburzenia odżywiania mają bardzo poważne konsekwencje. Ciągłe głodzenie się prowadzi do poważnych niedoborów składników odżywczych. Poważna otyłość jest również niezdrowa. Oba mogą powodować trwałe uszkodzenia ciała: Należą do nich zaburzenia ciśnienia krwi, omdlenia, zaburzenia hormonalne, zaburzenia cyklu, a nawet brak miesiączki u dziewcząt, trwale uszkodzone narządy i depresja.
Jak wyjść z zaburzeń odżywiania?
Niewielu osobom cierpiącym na zaburzenia odżywiania udaje się wyjść z nich samodzielnie. Dlatego ważne jest, aby uzyskać pomoc tak wcześnie, jak to możliwe, aby wyjść z tajemnicy. Im szybciej przyznają się Państwo do zaburzeń odżywiania i rozpoczną terapię, tym większe szanse na wyzdrowienie.
Gdzie mogę znaleźć pomoc?
.Pierwszym krokiem jest zwierzenie się komuś, aby dowiedzieć się, czy cierpi Pani/Pan na zaburzenia odżywiania. Jeśli nie chce Pan/Pani rozmawiać na ten temat z rodzicami lub inną zaufaną osobą, najlepiej udać się do specjalistycznej poradni. Spotka tam Pani wyszkolonych specjalistów, z którymi może Pani otwarcie i bez uprzedzeń porozmawiać o swoich trudnościach. Może to Pani również zrobić anonimowo w Internecie. Poradnictwo jest bezpłatne i całkowicie poufne.