Her durumda uyumluluk

Çocuk bakımı ve kariyer nasıl bağdaştırılır? Bu, iş-yaşam dengesini düşündüklerinde birçok insanın aklına hemen gelen bir sorudur. Ancak, yaşamın evresine bağlı olarak çok farklı faktörler rol oynayabilir. Bir kişi gönüllü olarak çalışırken, bir başkasının zaman alıcı bir hobisi vardır. Yaşam evresi odaklı bir İK politikası, bu tür bireysel ihtiyaçları dikkate alır. Çocukları ya da bakıma muhtaç yakınları olup olmadığına bakmaksızın üç çalışana bundan nasıl faydalandıklarını sorduk.

"Bir bakıcı olarak vardiyalı çalışıyorum. Ayrıca Salı ve Perşembe günleri bir çocuk futbol takımına gönüllü olarak koçluk yapıyorum. Bundan gerçekten keyif alıyorum. Ancak bu aynı zamanda o günlerde öğleden sonra geç saatlere kadar çalışamayacağım anlamına da geliyor. Neyse ki işverenimiz bize ekip olarak kendi programlarımızı düzenleme özgürlüğü veriyor. Bu da çalışma arkadaşlarıma bu saatlerde neden mesaiye kalamayacağımı kendim açıklayabildiğim anlamına geliyor. Onların yerine başka bir yerde çalıştığımda çok anlayışlı davranıyorlar. Bu da herkese fayda sağlıyor."

Sarah Hubig, 28 yaşında, bir bakım evinde uzman

"İşim zihinsel olarak oldukça zorlayıcı. Özellikle de alışveriş, temizlik veya vergi beyannameleri gibi yapılması gereken işler olduğu için hafta sonları dinlenmek için yeterli zaman olmuyor. Bu nedenle haftalık çalışma saatlerimi üç aylık bir süre için 40'tan 32'ye düşürdüm. Neyse ki işverenim bu konuda çok esnek. Çalışma saatlerini haftada bir güne kadar düşürmek bizim için nispeten kolay. Sadece bir form doldurmam ve bu süre zarfında hangi işleri yapamayacağımı işverenimle görüşmem gerekiyordu. Ekstra izin günümü alışverişe gitmek, güzel havanın tadını çıkarmak veya sadece tekrar okumak için kullanıyorum."

Thorsten Kowalski, 32 yaşında, iletişim danışmanır

"Tatillerimde sık sık sörf yapmaya giderim. En iyi destinasyonlar uzun yolculuklar gerektiriyor. Ayrıca Almanya'da antrenman yapmak için neredeyse hiç fırsatım olmuyor. Bu da gücümü yeniden toparlamak için her zaman belli bir süreye ihtiyacım olduğu anlamına geliyor. Ancak üç ila dört hafta sonra gerçek bir ilerleme kaydediyorum. İşverenim genellikle tatil süresini en fazla dört hafta ile sınırlıyor. Ne yazık ki bu benim hobim için yeterli değil. Çocuğum olmadığı ve dolayısıyla sadece okul tatilleri dışında tatil yapabildiğim için - işverenimin de isteği üzerine - yıllık iznimin tamamını tek seferde kullanabileceğim konusunda anlaştık. Hem benim hem de işverenim için bir başka avantaj da, uzun bir tatilde kendimi gerçekten kapatabilmem ve işe yenilenmiş bir enerjiyle dönebilmem."

Carsten Schneider, 47 yaşında, Proje Yöneticisi