Zorbalık konusunda Tanja Honka ile röportaj

Ebeveynler çocuklarında "bir şeylerin yanlış gittiğini" nasıl anlayabilir?

Davranış veya ruh halindeki değişiklikler büyük olasılıkla çocuktaki olası stresi (zorbalık nedeniyle) gösterir. Örneğin, sessiz, çekingen çocuklar alışılmadık şekilde öfkeli veya saldırgan olabilir; kendine güvenen çocuklar sessizleşebilir veya alışılmadık sıklıkta geri çekilebilir. Bu durumda ebeveynlerin çocukla sakin bir zamanda sohbet etmeleri ve değişikliklerin nedenlerini araştırmaları gerekir. Zorbalık bir açıklama olabilir.

Çocuklar zorbalığa maruz kaldıklarında davranışlarında tipik özellikler var mıdır?

Zorbalığa verilen olası tepkiler çocukların kendileri kadar çeşitlidir. Ancak aşağıdaki işaretler okulda bir zorbalık durumu olduğunu gösterebilir:

• Çocuk okula gitmekten kaçınır, servise binmemek için nedenler arar, bırakılmak veya alınmak ister.
• Çocuk sık sık hastalanır, stresle de ilgili olabilecek semptomlardan şikayet eder ve okula gitmeyi giderek daha az ister.
• Çocuğun performansı keskin bir şekilde düşer
• Çocuk giderek daha az oyun gününe katılır, artık doğum günlerine davet edilmez ve kendi doğum günlerini kutlamak istemeyebilir.
• Çocuk sık sık para veya eşya "kaybeder" veya bunları okuldan eve hasarlı getirir.

Ebeveynler bu işaretlerin ardında zorbalık olup olmadığını nasıl anlayabilir?

Eğer ebeveynler çocuklarının zorbalığa maruz kaldığından şüpheleniyorlarsa, dikkatli bir şekilde çocukla diyalog kurmaya çalışmalıdırlar. Ancak, pek çok çocuk bu durumu ebeveynlerinden saklamak ister. Bunun nedeni kısmen ebeveynlerine yük olmak istememeleri, kısmen de ebeveynlerinin durumu daha da kötüleştirecek önlemler alacağından korkmalarıdır. Bu nedenle ebeveynler görüşmede iki mesaj vermelidir. Birincisi: Hiç kimse bu tür stresli şeylere tek başına katlanmak zorunda kalmamalıdır. Senin yanında olmama izin ver. İkincisi: Bana ne söylersen kabul edebilirim. Sakin kalacağıma söz veriyorum.

Çocuklarının zorbalığa maruz kaldığını fark eden ebeveynlere ne gibi tavsiyeleriniz var?

Ebeveynler çocuklarının zorbalığa maruz kaldığını öğrendiklerinde, bu genellikle bir dizi stresli duyguyu tetikler. Daha önce fark etmemiş olmanın üzüntüsü, sınıf arkadaşlarına veya eğitim personeline duyulan öfke, durumdan uzakta olduğunuz ve çocuğunuzu ancak sınırlı ölçüde koruyabileceğiniz için çaresizlik. Tüm bunlara rağmen, soğukkanlı olmak önemlidir. Ebeveynler hiçbir koşulda çatışmayı ebeveyn gruplarına taşımamalı, hatta sınıf arkadaşlarıyla kendileri yüzleşmemelidir. Bunun yerine, ebeveynler mümkün olan en kısa sürede sınıf öğretmeniyle görüşmeli, çocuğun durumunu rapor etmeli ve öğretmenle nasıl ilerleneceği konusunda anlaşmaya varmalıdır. Çocuğa "sessiz ol" gibi sözde iyi tavsiyelerden de ne pahasına olursa olsun kaçınılmalıdır. Bunlar sadece çocuğa yeterince güçlü olmadığını bir kez daha iletir ve ayrıca zorbalık durumundan kurtulmak için "karşılık vermenin" yeterli olacağını yanlış bir şekilde iletir.

Ebeveynler çocuklarına nasıl destek olabilir? Şu anda en çok neye ihtiyaçları var?

Bu durumda, çocukların dinlenecekleri ve ihtiyaçlarının ciddiye alınacağı bir yere ihtiyaçları vardır. Bu süre zarfında, örneğin teşvik edici ve dikkat dağıtıcı geziler veya evde birlikte yapılan aile aktiviteleri faydalıdır. Çocuk güçlü yönlerini kullanabilmeli ve eğlenebilmelidir. Egzersiz faaliyetleri - tercihen temiz havada - biriken stresi azaltmak için idealdir. Genellikle zorbalıktan uzak olan okul dışındaki sosyal temaslar da şimdi iyidir. Ve eğer zorbalık sosyal medya veya WhatsApp vb. aracılığıyla dijital olarak da gerçekleşiyorsa, "zorbalıktan uzak" zamanlar yaratmak için cep telefonunuzdan bilinçli olarak zaman ayırmanız önemlidir.

Şimdi hangi adımların atılması gerektiğini düşünüyorsunuz?

Olaylar sınıf öğretmenine bildirildikten sonra okulda gerekli önlemler planlanır ve uygulanır. Sınıfın dinamikleri ancak burada sürdürülebilir bir şekilde değiştirilebilir. Müdahalenin özü, sınıf topluluğunun zorbalıktan sadece bir kişinin sorumlu olmadığını, bunun sadece diğer birçok çocuğun bu saldırılara karşı tavır almaması ve bunun yerine başka yöne bakması veya hatta katılması nedeniyle gerçekleşebileceğini anlamasıdır. Çocuğun sınıfta tekrar yoluna girebilmesi için bir telafi sürecine ihtiyaç duyulması da mümkündür. İlgili herkesin bu sürece bir şans vermesi önemlidir. Çocukların çatışmasının ebeveynlere sıçraması nadir değildir; çocuklar çoktan yeniden iyi anlaşmışken ebeveynler tartışmaya devam eder.

Büyük zorbalığa maruz kalan çocuklar aynı sınıfa geri dönmeli mi?

Zorbalık olayından sonra sınıfı terk etmek her iki taraf için de iyi bir çözüm değildir. Sınıftan ayrılan çocuklar rahatlamış hissedebilir, ancak sınıftan ayrılmak aynı zamanda bir yenilgi ve hatta daha fazla aşağılanma hissi yaratır. Sınıfın kendisi hiçbir şey öğrenmemiştir ve bu örüntüyü devam ettirme riski yüksektir.
Bu nedenle en iyi çözüm, tüm sınıf topluluğunun ortaya çıkan grup dinamiklerini anlaması, gelecek için alternatif davranışlar uygulaması ve ilgili çocuğun sosyal olarak güçlendirilmiş bir sınıf topluluğuna geri dönmesidir.

Ebeveynler kendileri ve çocukları için nereden destek alabilirler?

Ebeveynler kendileri ve çocukları için nereden destek alabilirler?

Ebeveynler bu süreçte bölgesel okul psikolojik danışma merkezlerinden destek alabilirler. Bunlar her ilçede ve bağımsız şehirde bulunabilir. Burada genel olarak zorbalık hakkında bilgi ve stresli durumlarla nasıl başa çıkılacağına dair değerli ipuçları alabilirler. Okul psikolojik danışma merkezi, gerekli müdahale ve önlemlerin planlanması için öğretmenler için de bir irtibat noktası olabilir.